یکی از گونه‌های نثر کهن فارسی از ادوار نخستین آن، مجالس عالمانی از خراسان و ماوراءالنهر قدیم است که در قالب کتاب‌هایی تدوین شده و البته کمتر توجه پژوهشگران را جلب کرده است. از میان این مجالس مکتوب، مجالس تفسیری فضل بن محب نیشابوری از سدة پنجم هجری، که تاکنون تنها یک دستنویس از آن در گنجینه‌های خطی اسلامی یافت شده، در مطالعات مربوط به رویکردهای تفسیری عالمان خراسان، ترسیم فضای فکری و اندیشگی آن اقلیم در سدة پنجم هجری و نیز بررسی‌های مرتبط با زبان فارسی به طور عام و تاریخ نثر و شعر فارسی به طور خاص از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پدیدآوران اثر حاضر جنبه‌های مختلفی از اهمیت کتاب فضل بن محب را در چند بخش و با تأکید بر ارزش فارسی سروده‌های دینی موجود در آن مورد مداقه و کاوش قرار داده‌اند. بخشی از کتاب نیز به احوال فضل در منابع کهن رجالی و صبغة اندیشگی او می‌پردازد.