اثرى است ادبى و دعايى كه در آن با نثرى شيوا و بيانى استوار به توضيح يا ترجمه كلمات روح بخش امامان معصوم(ع) پرداخته شده است. اين كتاب، از جمله كهنترين كتابهاى دعايى شيعه به شمار مي‌رود که به لحاظ توضيحات شيرين پارسى و نيز تنظيم و تبويب و اختصار، حائز اهميت بوده و گوياى نفوذ تشيّع امامى در ايران قرن ششم و هفتم است.